Απολαύστε μια περιήγηση στα σοκάκια των Βρασνών, μέσω των Πηγών του χωριού.

Πεζοπορία παρέα με τους μύθους και την ιστορία. Πάμε?

1^η Πηγή : Μπαίνοντας στο παραδοσιακό χωριό Βρασνά ανταμώνουμε την Πηγή του Πολιτιστικού Κέντρου. Οι υπεύθυνοι του Πολιτιστικού Συλλόγου Βρασνών θα μας ξεναγήσουν στο Λαογραφικό Μουσείο με τα ιστορικά αντικείμενα καθημερινής χρήσης αλλά και μαρτυριές των πολέμων, στην Δανειστική Βιβλιοθήκη και στο Αναγνωστήριο καθώς επίσης και στην μόνιμη Έκθεση Φωτογραφίας, όπου πρωταγωνιστεί το χωριό του χθές και του σήμερα.

Το σχολείο καθημερινά φιλοξενεί τα λιγοστά πια παιδιά του χωριού κατα τις απογευματινές ώρες, για να τους χαρίσει λίγες ώρες ξένοιαστου παιχνιδιού στον αυλόγυρό του.

2^η Πηγή : Συνεχίζοντας την περιήγησή μας ακολουθούμε τον δρόμο των πηγών μέσα απο ένα σοκάκι που το φυλάνε λές τα σκυλάκια όλο το καλοκαίρι. Κόκκινα, κίτρινα, λευκά, παρδαλά σκυλάκια κατά μήκος στο σοκάκι απλωμένα. Δεν θα σας πρότεινα να κάνετε ζαβολιές…Εδώ λειτουργούσε και ο πρώτος πειρατικός ραδιοφωνικός σταθμός του χωριού.

Προχωράμε όμως  προς την Πηγή της Πλατείας Χοροστάσι, την κεντρικότερη πηγή του Χωριού, με το γάργαρο και δροσερό νερό του Κούκου.  Γύρω από την πλατεία αυτή υπάρχουν παραδοσιακές ταβέρνες και γραφικά καφενεία για να δοκιμάσετε την τοπική γαστρονομία.

Το όνομα Χοροστάσι προήλθε από την συνάντηση των ορχηστρών του 15 Αύγουστου. Όλες οι ταβέρνες του χωριού είχανε δική τους ορχήστρα με ζουρνάδες και νταούλια, αλλά στην πορεία συναντιόντουσαν στην πλατεία και παίζανε όλοι μαζί. Και έτσι έμεινε το όνομα από την στάση του χορού = Χοροστάσι.

3^η Πηγή : Αφού γευτήκαμε τις τοπικές λιχουδιές και νιώσαμε την φιλοξενία των κατοίκων ανηφορίζουμε στα σοκάκια του Χωριού και κατευθυνόμαστε για την ομορφότερη πηγή του χωριού: το Αγάδικο, την Πηγή δηλαδή του Αγά. Μάρμαρο και Φύση αποτελούν τον απόλυτο συνδυασμό χρωμάτων.

Το Αγάδικο, ήταν η πηγή του Αγά που είχε εγκατασταθεί στο χωριό με μια διμοιρία στα χρόνια της τουρκοκρατίας.

Στην πηγή αυτή οι περισσότεροι ηλικιωμένοι θυμούνται ότι απολάμβαναν παιχνίδι και χαρά. Τώρα λειτουργεί μεγάλη παιδική χαρά.

Εδώ χτίστηκε μετέπειτα και το πρώτο κέντρο διασκέδασης της περιοχής, η ξακουστή σε όλους “Νεράϊδα”.

Πάμε όμως πιο πάνω για να δούμε απο που πήρε το όνομα του?

4^η Πηγή : Περπατάμε σχεδόν κάθετα σε ένα σοκάκι που οδηγεί κατευθείαν στην Πηγή της Μουτσάρας. Μουτσάρα λεγότανε το Υδραγωγείο που φτιάξανε οι κάτοικοι του χωριού με την προσωπική τους εργασία και οικονομική προσφορά.

Στην Μουτσάρα όπως λέει ο μύθος, που έγινε και έθιμο του χωριού, οι κάτοικοι πιστεύανε πως το νερό το φύλαγε ένα στοιχειό, που επειδή εξουσίαζε το νερό, το ονόμαζαν «Νεράϊδα». Το στοιχειό  αυτό, είχε δέσει με όρκο τους κατοίκους κάθε χρόνο τα Θεοφάνεια να θυσιάζουν ένα ζώο στην πηγή του για να γευθεί αίμα και να αφήσει το νερό να τρέξει.

Στο χωριό υπήρχαν και μερικές οικογένειες Βλάχων οι οποίες επειδή δεν είχαν το δικαίωμα να βοσκούν τα κοπάδια τους στα βοσκοτόπια των Βρασνιωτών, μαζί με τον φόρο που πλήρωναν στην Κοινότητα, δέχθηκαν να δίνουν αυτοί το ζώο για  θυσία.

Στη θυσία έπαιρνε μέρος και η εκκλησία του χωριού. Το σφαγμένο ζώο μοιράζονταν στις οικογένειες που είχαν τις κατοικίες τους γύρω στην Μουτσάρα. Το έθιμο αυτό καταργήθηκε το 1940.

5^η Πηγή : Αρχίζουμε να κατεβαίνουμε ανάμεσα σε Μακεδονίτικης Αρχιτεκτονικής παραδοσιακά σπίτια και πραγματικά δεν ξέρουμε τι να πρωτοθαυμάσουμε. Την ομορφιά της Φύσης ή την ομορφιά της Δημιουργίας του Ανθρώπου? Μπροστά μας ξάφνου περήφανο στο χρόνο προβάλει το Οχυρό των Βρασνών και το Καμπαναριό της Εκκλησίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και του Αϊ Γιώργη του Καβαλάρη. Να σου και η Πηγή της Εκκλησιάς που μας χαρίζει απλόχερα την δροσιά της για να ξαποστάσουμε.

Εδώ αντηχούν δυο μύθοι. Ο ένας μιλάει για τον τόπακα και ο άλλος για τον Αη Γιώργη.

Ο Τόπακας ήταν λέει ένα τεράστιο φίδι που ζούσε στο νεκροταφείο και δεν άλλαζε τόπο. Έβγαινε μόνο εκεί τριγύρω βόλτες. Απο τα μνήματα στο Οχυρό και πίσω πάλι.

Στην πραγματικότητα όμως μάλλον οι μεγάλοι φοβερίζανε τα παιδιά για να μην παίζουν στην περιοχή και ανησυχούν τους νεκρούς.

Ο άλλος μύθος που μπορεί και να είναι αληθινός έχει να κάνει με την εικόνα του Αη Γιώργη.

Στα χρόνια της τουρκοκρατίας στη Μονή του Αη Γιώργη γινόντουσαν πολλές κλεψιές. Ένας βοσκός απο τα Βρασνά φοβούμενος μη πα και κλέψουν την εικόνα του Αη Γιώργη την εκατέβασε στο χωριό και την έβαλε στην εκκλησιά της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Το βράδυ όμως οι γείτονες της εκκλησιάς είδανε έναν καβαλάρη να κάνει 2-3 βόλτες την εκκλησιά και μετά εξαφανίστηκε. Το πρωί πάνε στην εκκλησιά και τι να δούνε. Άφαντη η εικόνα του Αγίου.

Πάει ο βοσκός ξανά στην Μονή και να σου η εικόνα στην θέση της πάλι. Τι να κάνει ο άμοιρος την ξαναπήρε γιατί φοβότανε. Το βράδυ πάλι ο καβαλάρης έδωσε το παρόν και το πρωί η εικόνα έλειπε. Ε τότε πάει ο βοσκός στην Μονή και τάζει στον Άγιο να πούνε την εκκλησιά του χωριού και στο όνομά του. Και έτσι η εικόνα του Αη Γιώργη σώθηκε και βρίσκεται στα Βρασνά για να την προσκυνούμε!!!

Τέλος της διαδρομής έχουμε από την αρχή αποφασίσει ότι θα είναι η Πηγή της Πλατείας Χοροστάσι και κάποια από τις ταβερνούλες της για τσιπουράκι, ουζάκι ή κρασάκι Βρασνιώτικο.

Στην υγειά μας λοιπόν!!!

“Τον Δρόμο των Πηγών” υπογράφει η Σοφία Τάζογλου.

πηγή: Τουριστική πύλη Strymonikos Online – www.strymonikos.net